شهر خور مرکز شهرستان وسیع خوروبیابانک می باشد و در گویش آن واژه های اوستائی و کهن به فراوانی یافت می شود . خور ( آفتاب ) است و فرشته نگهبان آفتاب و نماینده کارهایی که در روز خور (روز یازدهم از هر ماه شمسی ) انجام می شود . تاریخ خور حداقل تا زمان صفویه روشن است . بر روی یکی از دو طوقه علم وقف بر حسینیه خور تاریخ 974 هجری حک شده است که مربوط به زمان شاه طهماسب است . قباله هایی از خرید و فروش آب و املاک و اسنادی نیز مربوط به ازدواج از دوره شاه سلطان حسین در دست می باشد . تصور بر این است که عامل ارتباط در پیدایش خور نقش مهمی داشته است و چشمه دریاشو در قله تین ( چشمه ای در نخلستان خور ) محل مناسبی برای اُتراق کاروانها بوده است از مناطق دیدنی دیگر شهر (آرامگاه استاد حبیب یغمایی، مسجد عربها، مسجد دارالشفاء، آب انبارها و بافت قدیمی) .
کویری بالی