لنگرود شهری است که بین آبی خزر و استواری لیلا کوه ، مجنون وار نشسته است و خونگرمی شالیزارهایش ، با خونسردی باغهای چایش ، به هم آمیخته ؛ و دیدن چهره مهربان و همیشه بهاری مردمانش ـ با آن نگاههای روشنشان ـ آرزوی تمام کسانی است که یکبار نان ونمکی از سفره اخلاصشان خورده باشند .
لنگرود ، شهر شمخالهای آویخته ، تورهای مندرس صمیمی ، باغهای پرتقال ، رنگارنگی لباسهای روستایی ، عطر بلال و پونه و … مردمانِ شور و عشق و ایثار است .مقبره دوازده امام زاده به شهادت رسیده ، بر بلندای ملاطش ، ریشه داری « تشیع » را درخاک پاک قلبهای مردمش ، نمایانگر میکند و آفتاب ، به یاد شهیدانش هر غروب ، خون می گرید لنگرود شهر ابریشم و شعر و رنج است .لنگرود از شمال به دریای خزر، از جنوب و غرب به لاهیجان و از شرق به رودسر منتهی می‌گردد.لنگرود دارای قدمت تاریخی زیادی است.